لوکوربوزیه به عنوان استاد مسلم و نظریه پرداز اصلی معماری مدرن در این دوره از عقاید دهه 1920 و1930 خود در معماری فاصله گرفت.او به جای تکیه بر یک معماری انتزاعی صرف و طراحی مکعب های مدرن ، به سمت معماری بروتالیسم و هم زمان طراحی تندیس های احساس گرایانه گرادش پیدا کرد.این موضوع را می توان در کارهای دو دهه اواخر عمر او همچون کلیسای زیارتی نوتردام دوئو(1950-1954) در شهر رونشان فرانسه و ساختمان های ساخته شده در چندیگار هند (1951-1964) و بالاخره مرکز هنری کارپینتر(1961-1964) در دانشگاه هاروارد امریکا ملاحظه کرد.
نکته حائز اهمیت در مورد این ساختمان ها تندیس گونه است که همه آنها بلا استثنا با بتن احداث شده اند.دراین بنا ها بتن همچون خمیر مجسمه سازی ،ماده ای بسیار مناسب برای پدید آوردن اجسام بدیع و نوظهور بود.
تعدادی از معماران جوان نیز در این دوره به سمت معماران تندیس گرایی تمایل پیدا کردند.از جمله می توان از اروسرینن معمار فنلاندی تبار امریکایی ، در طرح پایانه مسافری تی.دبلیو.ای (1956-1962) در فرودگاه نیویورک
و همچنین طرح پایانه مسافری فرودگاه بین المللی دالس (1958-1963) در غرب شهر واشنگتن در امریکا نام برد.
یورن اتزون معمار معاصر دانمارکی نیز برای طرح ساختمان اپرای سیدنی (1956-1973) تندیسی بسیار زیبا همچون صدف های دریایی طراحی کرد.
از دیگر معمارانی که می توان در این زمینه نام برد کنزوتانگه ، اولین معمار ژاپنی با معروفیت جهانی است که برای استادیوم ورزشی توکیو در المپیک (1964) ، بامی به شکل چادر با ورق ها و کابل فلزی و پایه های بتنی احداث کرد.
رایت در این دوره هم چنان به عنوان معروف ترین و مهم ترین معمار امریکایی شناخته می شد و پیروان بسیاری در امریکا و اروپا داشت.اوتنها معماری است که در هر سه دوره معماری مدرن ساختمان هایی با شهرت جهانی ساخته است.وی در دو دفتر طراحی خود به نام های تلیسین شرق در ایالات ویسکانسین و تلیسین غرب در ایالت اریزونا در امریکا به تدریس دانشجویان معماری و تبیین و طراحی معماری ارگانیک مشغول بود.
او آخرین شاهکار معماری خود یعنی موزه گوگنهایمرا (1943-1959) را در نیویورک در آخرین سال های عمر خود بصورت تندیسی دوار طراحی نمود و یک بار دیگر توجه جهانیان را به سمت خلاقیت و نوآوری در کارهای خود جلب کرد.
برج شهیاد (آزادی)، سردر دانشگاه تهران و آرامگاه خیام در نیشابور ، از جمله بناهای شاخص به سبک تندیس گرایی در ایران است.
منبع:وحید قبادیان،مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب،چاپ بیست و نهم،انتشارات دفتر پژوهش های فرهنگی،1393